12. decembar 2012. godine
· Prema Izveštaju o investiranju u muziku (Investing in Music Report) organizacije IFPI, ukupna ulaganja muzičkih kuća u umetnike, repertoar i marketing iznose više od 4,5 milijardi američkih dolara.
· Uprkos ekonomskoj krizi, ulaganja muzičkih kuća u umetnike i repertoar održala su se na nivou od 2,7 milijardi dolara, što iznosi 16% globalnih prihoda od snimljene muzike.
· Lansiranje novog muzičkog umetnika na vodećem tržištu košta milion dolara.
· Više od 70% umetnika koji nisu vezani ugovorom želelo bi da zaključi ugovor sa nekom muzičkom kućom, pokazuju dva najnovija istraživanja.
Muzičke kuće su odolele globalnim ekonomskim problemima i uložile 4,5 milijardi dolara na godišnjem nivou u umetnike i repertoar, uključujući i marketing, kako se navodi u novom sveobuhvatnom izveštaju organizacije IFPI o ekonomskim promenama u muzičkoj industriji.
Diskografske kuće su i dalje primarni investitori u muzičke umetnike i održavaju odgovarajući nivo muzičkih stvaralaca i repertoara uprkos opštem padu prihoda u poslednjih nekoliko godina. Rashodi muzičkih kuća su 2011. godine iznosili 2,7 milijardi dolara, što je neznatno manje u odnosu na 2008. godinu (2,8 milijardi dolara), uprkos ukupnom padu vrednosti na tržištu muzičke industrije od 16%, koje je zabeleženo u istom periodu. Ulaganja u umetnike i repertoar povećani su sa 15% na 16% od ukupnog prihoda muzičke industrije u periodu od 2008. do 2011. godine.
Muzičke kompanije izdvajaju veći deo svojih ukupnih prihoda u umetnike i repertoar nego što većina ostalih sektora privrede ulaže u istraživanje i razvoj. Poređenjem se dolazi do podataka da su investicije u muzičkoj industriji procentualno veće nego u drugim sektorima, uključujući industriju kompjutera i softvera (9,6%) i farmaceutsku i biotehnološku industriju (15,3%). Ovo poređenje zasniva se na podacima Evropske komisije o rangiranju investicija u istraživanje i razvoj po privrednim sektorima iz 2011. godine.
Dva nova istraživanja, obavljena 2012. godine u Velikoj Britaniji i Nemačkoj, pokazuju da bi više od 70% umetnika koji nisu vezani ugovorom želelo da zaključi ugovor sa nekom od muzičkih kuća, i da oni najčešće navode marketing kao korist koju smatraju da će dobiti kroz podršku muzičkih kuća.
Organizacija IFPI, koja širom sveta zastupa interese muzičke industrije, danas je u saradnji sa organizacijom WIN, koja na međunarodnom planu predstavlja nezavisne diskografe, objavila Izveštaj o investiranju u muziku. Novi podaci i obilje pojedinačno obrađenih slučajeva u ovom izveštaju posebno ukazuju na partnerstvo koje se razvija i opstaje između muzičkih kuća i umetnika u digitalnom okruženju.
Generalni direktor IFPI Frances Moore ističe da „Izveštaj o investiranju u muziku ističe jednostavnu istinu – da iza veoma vidljivog sveta muzičkih umetnika koji svakodnevno utiču na živote ljudi postoji jedna manje vidljiva industrija satkana od raznolikosti, kreativnosti i ekonomske vrednosti“. Ovaj izveštaj ukazuje na ulogu koju muzičke kuće, kako one vodeće tako i nezavisne, igraju širom sveta u pronalaženju, podsticanju i promovisanju umetničkih talenata.
Više od 5000 umetnika imaju ugovore sa vodećim muzičkim kućama, a još nekoliko desetina hiljada njih poslovno sarađuju sa nezavisnim diskografskim kućama. Svaki četvrti muzički umetnik u katalozima muzičkih kuća je novi umetnik, što ukazuje na ulogu svežih talenata koji su okosnica ove industrije.
Allson Wenham, predsednica asocijacije nezavisnih muzičkih kuća WIN, navodi sledeće: „Danas se za nijansu promenio odnos između muzičkih stvaralaca i investitora koji ih podržavaju, i taj odnos se kontinuirano razvija. Tradicionalni model velikih ulaganja u umetnike i marketinšku podršku od strane vodećih muzičkih kuća i dalje je široko zastupljen, ali sada postoji i veći naglasak na partnerstvu, zajedničkom umeću i zajedničkim prihodima“.
U Izveštaju se navode podaci dobijeni od muzičkih kuća i obrađuju se pojedinačni slučajevi iz svih delova sveta, uključujući muzičke umetnike Michaela Bubléa, Raphaela Gualazzia, Davida Guettu, Jana Lisieckog i grupu Sexion D’Assaut. Između ostalog, u izveštaju se ističu sledeće značajne činjenice:
· Muzičke kuće koriste prednosti novih digitalnih medijskih kanala, vodeći tako koncentrisanije i ekonomičnije promotivne kampanje, u čemu se sve više oslanjaju i na društvene mreže i nove medije. To se odražava i u činjenici da su izdaci za marketing u muzičkoj industriji smanjeni sa 2,4 milijarde dolara, koliko su iznosili 2008. godine, na 1,7 milijardi dolara 2011. godine. Ovaj pad ulaganja delom se pripisuje i uticaju piraterije i smanjenim prihodima, koji su doprineli smanjenju sredstava za marketing u muzičkim kućama.
· Nezavisni muzički umetnici žele ugovore sa diskografima. Istraživanjem koje je u Velikoj Britaniji obavljeno u saradnji sa Vodičem za nezavisne muzičke umetnike (The Unsigned Guide) ustanovljeno je da bi 71% nezavisnih muzičkih umetnika želelo da zaključi ugovor sa nekom muzičkom kućom. Nemačko udruženje muzičke industrije BVMI je u svom istraživanju konstatovalo da 80% nezavisnih muzičkih umetnika želi da zaključi takav ugovor. Marketinška podrška je investicija koju umetnici najviše cene u vezi sa ovakvim ugovorom (više od 70% umetnika u obe ankete navelo je ovaj razlog), posle čega dolazi podrška u organizovanju turneje i isplata avansa.
· Troškovi lansiranja muzičkog umetnika na nekom od vodećih tržišta i dalje su veliki i iznose do 1,4 miliona dolara. Ovi troškovi se najčešće svode na isplatu avansa (200.000 do 300.000 dolara), troškove video produkcije (50.000 do 300.000 dolara), podršku na turneji (100.000 dolara) i marketinške i promotivne troškove (200.000 do 500.000 dolara).
· Nastupi uživo nisu zamenili snimljene muzičke sadržaje kao pokretače muzičke industrije. Dok muzičke kuće ulažu 2,7 milijardi dolara u umetnike i repertoar, malo je dokaza da tako značajne investicije u novu muziku dolaze iz nekog drugog izvora. Svih deset najboljih globalnih izvođača koji su nastupali uživo u 2011. godini, uključujući U2, Bon Jovi, Take That, Roger Waters i Taylor Swift, imaju pozamašne kataloge ranije snimljenih materijala.
· Raste značaj partnerstava u promociji brendova i ugovora o sinhronizaciji muzičkog sadržaja i slike. Ugovor o izdavanju muzičkog materijala otvara vrata za čitav niz prihoda, kako za muzičkog umetnika, tako i za diskografsku kuću. Među potencijalnim izvorima prihoda nalaze se i partnerstva u promociji brendova i ugovori o sinhronizaciji muzičkog sadržaja i slike, poput korišćenja muzike u filmovima, TV emisijama, video-igrama i reklamama. Prihodi od sinhronizacije porasli su sa zanemarljivih iznosa iz 2008. na 342 miliona dolara ostvarenih na globalnom nivou 2011. godine. U navedenom izveštaju ističe se primer Ellie Goulding, čiji singl Your Song je korišćen u jednoj reklamnoj kampanji kojom je, pored neposrednih prihoda, pospešena i prodaja njenog albuma za dodatnih 400.000 primeraka.
· Muzičke kuće investiraju u lokalne talente i predstavljaju ih globalnoj publici. Domaći repertoar zauzima najveći deo lista najprodavanijih 100 albuma snimljenih na fizičkim nosačima zvuka na svim vodećim muzičkim tržištima: SAD (62%), Japan (77%), Nemačka (55%), Velika Britanija (53%) i Francuska (54%). Izvršni direktori muzičkih produkcijskih kuća smatraju da će se u budućnosti proširivati baza za ostvarivanje prihoda i da će se pored 10 zemalja u kojoj se trenutno ostvari 80% prihoda od muzičke industrije u njoj naći i nova tržišta, poput Brazila, Kine, Indije i Rusije.